صعود اولین مسیر جدید ایرانی در هیمالیا و تلاش فرانسوی ها برای صعود همین مسیر
با تلاش گروهی از کوهنوردان باشگاه آرش به سرپرستی آقای کیومرث بابازاده و پشتیبانی جمع کثیری از افراد بخصوص آقای همایون بختیاری، چندین شرکت تجاری و چند تشکل کوهنوردی از جمله فدراسیون کوهنوردی و انجمن کوهنوردان، تابستان امسال مسیری جدید در برودپیک به نام کشورمان صعود شد. این مسیر از بارگاه اصلی در ارتفاع 4800 متر شروع شده و تا ارتفاع 6700 متر که به مسیر عادی متصل می شود ادامه می یابد. برای صعود این مسیر در مدت 45 روز در حدود 2050 متر طناب ثابت نصب شد و سه بارگاه ثابت و دو بارگاه موقت بر پا گردید. (با احتساب 4 روزی که در انتهای برنامه برای رسیدن باربران به انتظار نشستیم مجموعا 49 روز در بارگاه اصلی اقامت داشتیم.)
صعود این مسیر چندین سال مد نظر قرار داشت و کروکی مسیر احتمالی صعود چندین ماه قبل از برنامه مورد مداقه تعدادی از کوهنوردان کشورمان قرار گرفته بود. در سومین روز راهپیمایی به سمت بارگاه اصلی به طور کاملا اتفاقی با یک کوهنورد فرانسوی برخورد کردیم که می گفت از دو تلاش برای صعود مسیری جدید در برود پیک بازگشته است. گروه دو نفره آنها یک تلاش بر روی یال جنوبی و تلاشی دیگر بر روی تیغه جنوب غربی (همان جبهه مورد نظر ما) داشته اند. با نگرانی به کمک کامپیوتر یکی از دوستان عکسها و کروکی مسیر مورد نظرمان را به او نشان دادیم. متاسفانه! تقریبا همان مسیری را صعود کرده بودند که مورد نظر ما بود اما خوشبختانه! یال افقی در ارتفاع 6200 متر(بعد از بارگاه 2 ما) را تمام نکرده و از اواسط آن بازگشته بودند. آنها کلا سه روز را برای صعود و فرود مسیر به روش آلپی صرف کرده بودند وطبق اظهارات او شرایط نامساعد برف مانع از ادامه مسیر شده بود و دیگر اینکه صعود آنها پاک بوده و هیچ چیز به جز یک میخ به جا نگذاشته بودند. بعد از کمتر از نیم ساعت با او خداحافظی کردیم در حالی که از ما می خواست بعد از بازگشت او را از چگونگی پیشرفتمان مطلع سازیم.
در ضمن صعود مسیر آن یک میخ را پیدا نکردیم در عوض یک طنابچه 5 میلیمتری پیدا کردیم که به عنوان یادگاری آن را همراه آورده ایم. همچنین در جایی که حدس می زنیم آخرین نقطه صعود آنها بوده باشد یک تسمه که به دور برجی سنگی زده شده بود یافتیم. اینها تنها نشانه های صعود آنها در مسیر بود.
اما مشکلترین قسمت مسیر که عبارت بود از یک برج برفی پر شیب درست بعد از آن برج سنگی قرار دارد که فرانسوی ها تسمه خود را در آنجا قرار داده بودند؛ برج برفی که 10-12 متر آخر آن شیبی تقریبا 85 درجه داشت. درست بعد از این برج مشکلات فنی مسیر به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد به طوریکه بعد از عبور از دو گنبد برفی ساده به یک فلات برفی مسطح و بدون خطر می رسیم و بعد از آن به یالچه ای برفی با شیبی به طور متوسط 45-55 درجه که معضلات صعود آن با شیبهای تندی که در ابتدای مسیر جدید صعود کرده بودیم قابل مقایسه نبود.
بعد از بازگشت از برنامه و با مشاهده عکسها و کروکی خود آنها (با فرض صحت و دقت کروکی نشان داده شده) متوجه شدیم 200 متر اول مسیر (که البته از نظر فنی دشوار نیست) با مسیر آنها متفاوت است و در قسمتهای فنی، مسیر انتخابی ما جای جای تفاوتهایی با مسیر آنها دارد. اما صعود تحسین برانگیز و پاک فرانسوی ها باعث شد از مسیریابی و صعود مسیر نو به طور کامل لذت ببریم اگرچه هیچ بعید نیست در مقاطعی مسیر ما با مسیر آنها مشترک بوده باشد.
اما صرف نظر از اینکه چه مقدار از مسیر ما با مسیر فرانسوی ها مشترک بوده است مهمترین نکته در اینجا اتمام مسیر توسط گروه ما است. در حالیکه تیم دو نفره فرانسوی از صعود مشکلترین قسمت مسیر بنا به هر دلیلی منصرف شدند تیم ما موفق گردید مسیر را به اتمام برساند و با اتصال آن به مسیر عادی و صعود تا بارگاه سوم در ارتفاع 7015 متر اولین مسیر ایرانیان بر روی قلل بلند را به ثبت برساند.
این موفقیت بزرگ را به جامعه کوهنوردی تبریک می گویم. بسیار امیدوارم این صعود سرآغازی باشد بر صعودهای نو دیگر در کوه های بلند توسط کوهنوردان توانمند کشورمان.
سعی خواهم نمود گزارش فنی برنامه را در اسرع وقت آماده کنم و در اختیار خوانندگان گرامی قرار دهم.
صعود این مسیر چندین سال مد نظر قرار داشت و کروکی مسیر احتمالی صعود چندین ماه قبل از برنامه مورد مداقه تعدادی از کوهنوردان کشورمان قرار گرفته بود. در سومین روز راهپیمایی به سمت بارگاه اصلی به طور کاملا اتفاقی با یک کوهنورد فرانسوی برخورد کردیم که می گفت از دو تلاش برای صعود مسیری جدید در برود پیک بازگشته است. گروه دو نفره آنها یک تلاش بر روی یال جنوبی و تلاشی دیگر بر روی تیغه جنوب غربی (همان جبهه مورد نظر ما) داشته اند. با نگرانی به کمک کامپیوتر یکی از دوستان عکسها و کروکی مسیر مورد نظرمان را به او نشان دادیم. متاسفانه! تقریبا همان مسیری را صعود کرده بودند که مورد نظر ما بود اما خوشبختانه! یال افقی در ارتفاع 6200 متر(بعد از بارگاه 2 ما) را تمام نکرده و از اواسط آن بازگشته بودند. آنها کلا سه روز را برای صعود و فرود مسیر به روش آلپی صرف کرده بودند وطبق اظهارات او شرایط نامساعد برف مانع از ادامه مسیر شده بود و دیگر اینکه صعود آنها پاک بوده و هیچ چیز به جز یک میخ به جا نگذاشته بودند. بعد از کمتر از نیم ساعت با او خداحافظی کردیم در حالی که از ما می خواست بعد از بازگشت او را از چگونگی پیشرفتمان مطلع سازیم.
در ضمن صعود مسیر آن یک میخ را پیدا نکردیم در عوض یک طنابچه 5 میلیمتری پیدا کردیم که به عنوان یادگاری آن را همراه آورده ایم. همچنین در جایی که حدس می زنیم آخرین نقطه صعود آنها بوده باشد یک تسمه که به دور برجی سنگی زده شده بود یافتیم. اینها تنها نشانه های صعود آنها در مسیر بود.
اما مشکلترین قسمت مسیر که عبارت بود از یک برج برفی پر شیب درست بعد از آن برج سنگی قرار دارد که فرانسوی ها تسمه خود را در آنجا قرار داده بودند؛ برج برفی که 10-12 متر آخر آن شیبی تقریبا 85 درجه داشت. درست بعد از این برج مشکلات فنی مسیر به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد به طوریکه بعد از عبور از دو گنبد برفی ساده به یک فلات برفی مسطح و بدون خطر می رسیم و بعد از آن به یالچه ای برفی با شیبی به طور متوسط 45-55 درجه که معضلات صعود آن با شیبهای تندی که در ابتدای مسیر جدید صعود کرده بودیم قابل مقایسه نبود.
بعد از بازگشت از برنامه و با مشاهده عکسها و کروکی خود آنها (با فرض صحت و دقت کروکی نشان داده شده) متوجه شدیم 200 متر اول مسیر (که البته از نظر فنی دشوار نیست) با مسیر آنها متفاوت است و در قسمتهای فنی، مسیر انتخابی ما جای جای تفاوتهایی با مسیر آنها دارد. اما صعود تحسین برانگیز و پاک فرانسوی ها باعث شد از مسیریابی و صعود مسیر نو به طور کامل لذت ببریم اگرچه هیچ بعید نیست در مقاطعی مسیر ما با مسیر آنها مشترک بوده باشد.
اما صرف نظر از اینکه چه مقدار از مسیر ما با مسیر فرانسوی ها مشترک بوده است مهمترین نکته در اینجا اتمام مسیر توسط گروه ما است. در حالیکه تیم دو نفره فرانسوی از صعود مشکلترین قسمت مسیر بنا به هر دلیلی منصرف شدند تیم ما موفق گردید مسیر را به اتمام برساند و با اتصال آن به مسیر عادی و صعود تا بارگاه سوم در ارتفاع 7015 متر اولین مسیر ایرانیان بر روی قلل بلند را به ثبت برساند.
این موفقیت بزرگ را به جامعه کوهنوردی تبریک می گویم. بسیار امیدوارم این صعود سرآغازی باشد بر صعودهای نو دیگر در کوه های بلند توسط کوهنوردان توانمند کشورمان.
سعی خواهم نمود گزارش فنی برنامه را در اسرع وقت آماده کنم و در اختیار خوانندگان گرامی قرار دهم.
اصل این کروکی توسط تیم فرانسوی تهیه شده است. برای مقایسه بهتر مسیر ایرانیها را با رنگ سبز در همین کروکی نشان داده ام. چنانچه مشاهده می کنید مسیر آنها که با رنگ قرمز مشخص شده در وسط خط الراس به پایان رسیده است.
نوشته شده توسط رامين شجاعي @ ۶:۵۰ قبل‌ازظهر
22 Comments:
http://www.k2climb.net/news.php?id=18618
به شما و تمام کسانی که در این راه ارزشمند کوچکترین گامها را برداشتند صمیمانه تبریک می گویم و امیدوارم در تمام مراحل زندگی موفق و سربلند باشید.
خسته نیاشید از برنامه
من این مطلب را روی سایت آرش گزاشتم تا بچه های باشگاه و بقیه همک ازش بهره مند بشن
سپاس از تلاش شما
ایام به کام
از محبت و لطف شما بسیار سپاسگزارم.
--------
اسماعیل عزیز سلام،
متشکرم. در ضمن در برنامه ذکر خیر تو و زحمتهایی که کشیدی زیاد بود. می خواستم من هم به نوبه خودم از تو و دیگر دوستانی که برای برنامه تلاش کردن ولی نتوستن توی برنامه حاضر باشن تشکر کنم.
--------
سلام آقای رامیار،
خوشحالم که این کتاب همچنان خواننده داره گو اینکه به نظرم از اون دسته کتابهایی هست که تاریخ مصرف ندارن. لطف می کنید که اون رو در وبلاگتون میگذارید تا افراد بیشتری به اون دسترسی داشته باشن.
کار عظیمی بود .
خسته نباشی
تبریک و خسته نباشید به خاطر کار بزرگتون روی مسیر و کار زیباتون تو بیس کمپ. باعث افتخاره واقعاً
با امید به صعودها و افتخاراتی دیگر.
از لطفتون متشکرم.
-------
جناب ناشناس
در کوهنوردی "صعود" و "گشایش" مسیر به نام کسانی تموم میشه که مسیر رو تموم می کنن و واژه مناسب برای کسانی که از صعود مشکلترین قسمت مسیر (crux)صرف نظر می کنن همون "تلاش" هست!
خبر عباث رو شنیدی؟ باورت میشه رامین؟
دعا می کنم برگرده. امروز فکر عباث! از ذهنم خارج نمی شد.
soudetoono kheili kheili tabrik migam.
omidvaram baz ham soudhaye movafagh dashte bashin va maro khoshhal konin.
:)
سلام و خسته نباشید . درود بر شما و همراهانتان که برای جاویدان ماندن نام ایران بسیار سعی و تلاش نمودید. به نظر من و تعدادی از دوستانم مهم این است که شما در این راه قدم بزرگی برداشته اید . اینکه آیا گشایش بوده است یا صعود یا هر چیز دیگر مهم نیست و به آنهائی که در خانه در کنار بخاری گرم و کولر خنک نشسته اند و اظهار نظر بی مورد میکنند کوچکترین توجه ننمائید .
با آرزوی سلامتی برای شما و خانواده اتان که شما را در این برنامه همراهی کرده اند
از شما صمیمانه متشکرم. من هم برای شما آرزوی توفیق و صعودهای خوب دارم.
--------
باران عزیز سلام،
واقعیت این است که این سوال برای بعضی ها پیش آمده بود که بالاخره این مسیر ایرانی هاست یا نه. این پست در پاسخ به همین سوال نوشته شده بود. اما خب، به هر حال هنوز عده ای، به هر دلیل، نظر دیگری دارند.
در پاسخ به نصیری که کامنتمو تو http://news83.persianblog.ir/post/1546 پاک کرد مجبور شدم اینجا هم بنویسم. شرمنده: رو دست خوردی نصیری. من نویسنده ی اون پیام با نام مستعار(یک بنده خدا) بودم که برات نوشتتم هم با تو برنامه رفتم و هم با فریدیان. بد ضایع کردی! الان اومدم تعجب کردم چرا کامنتم پاک شده و بعد دیدم عجب سوتی ای دادی که از آی پی نتیجه گرفتی من افشین یوسفی ام. مطمئن شدم [..]. حیف که تو کلاسهای نقشه خوانیت هم شرکت کردم و نباید حرمتتو به عنوان استاد بیش زا این بریزم. ولی همین قدر بدون که بد ضایع کردی و زود قضاوت. برای اینکه خیالتم راحت کنم یک آدرس میدم که احیانا افشین یوسفی تو کلاسهای دانشکده مکانیک امیرکبیر شرکت کرده بوده؟ شروع آشنایی من اونجا باهات بوده. حالا برو تو خماریش و اگه تونستی هویتم رو کشف کن. عمرا اگه بتونی و خوشحالم که خودت رو رو کردی! از افشین یوسفی هم باید استغفار بطلبی هرچند به او هم نقد دارم ولی دلیل نمیشه تو بخوای سواستفاده کنی.
-------
جناب "یک بنده خدا"
در اینکه از اینجا برای مکاتبه با دیگران استفاده کنید مشکلی نیست. ولی نمی توانم اجازه دهم توهین کنید. به همین دلیل بخشی از پیام شما را حذف کردم.
و از آقای نصیری عذر می خواهم که زودتر این کار را نکرده بودم. اصلا متوجه آن نشده بودم.
http://boorjsina.blogfa.com/post-309.aspx
لطفتان را سپاس
ضمن تبریک وشادباش بابت صعود بدون حادثه شماوهمنوردانتان آرزوی موفقیت در زندگی وکوهنوردی را برایتان دارم.
ارادتمند سعیدی
ارسال یک نظر
<< Home