موسوی نژاد و مسیر انجمن
ده سال از دومین صعود دیواره علم کوه در زمستان می گذرد. صعودی که البته ازمسیر جدید صورت گرفت؛ مسیر انجمن. محمد موسوی نژاد سرپرست آن برنامه نقش بسیار اساسی در موفقیت آن برنامه ایفا نمود که متاسفانه نقش وی به اندازه کافی شناخته نشد.
موسوی نژاد در وهله اول موفق شد گروه بزرگی گرد آورد که همگی از دل و جان برای موفقیت برنامه کوشیدند. گروهی با توانایی های متفاوت که هر یک تا آنجا که در توان داشت از تلاش دریغ نکرد. از مهیار پورعبدالله که اتاقک چوبی را طراحی کرد و ساخت تا آرا مگردیچیان که برای مدت 16 روز اشعه آفتاب بر چهره اش نتابید.
از طرف دیگر تدارکات ما در برنامه چه از نظر فنی و چه غذایی با توجه به امکانات و شرایط آن زمان در حد بسیار خوبی قرار داشت. از یاد نمی برم نان سنگک هایی را که در علم چال و درون آن اتاقک چوبی با ولع می خوردیم. عمده تدارکات فنی با کمک باشگاه های آرش، دماوند و سیپان تهیه شد اما از اقلام مهم طناب های ثابت نویی بود که موسوی نژاد تهیه کرده بود.
اما شاید مهمترین نقش او به عنوان سرپرست، حداقل برای من، اعتماد و حمایتی بود که از من به عنوان مسئول فنی به عمل آورد. و حمایت او آمیخته با عشقی بود که به این برنامه نشان می داد. بارها و بارها می گفت این برنامه "مقدس" است. فکر می کنم واقعا به آن اعتقاد داشت. حتما می توانید حدس بزنید بیان صادقانه این حرف چه شور و شوقی در من ایجاد می کرد.
اما متاسفانه بعد از برنامه با بی مهری مواجه شد. بسیاری با تنگ نظری و به نظر من از سر حسادت به او طعنه می زدند که در قسمت فنی برنامه فعالیتی نداشته است. واقعا به قدری طعنه بی پایه ای است که لزومی ندارد برای رد آن چیزی نوشت. موارد دیگری هم بود اما شاید از همه مهمتر کم توجهی "خواص" به برنامه واقعا دلسرد کننده بود، در حالی که آنها بیشتر به ارزشهای فنی برنامه واقف بودند.
به هر حال همانطور که گفتم نقش او در موفقیت برنامه بسیار تعیین کننده بود. متاسفانه سالهاست به دلایلی که در اینجا قابل ذکر نیست، از او بی اطلاعم. امیدوارم هر جا هست سالم و سلامت باشد.
دهمین سالگرد صعود مسیر انجمن را به جامعه کوهنوردی و بخصوص به محمد موسوی نژاد تبریک می گویم.
موسوی نژاد در وهله اول موفق شد گروه بزرگی گرد آورد که همگی از دل و جان برای موفقیت برنامه کوشیدند. گروهی با توانایی های متفاوت که هر یک تا آنجا که در توان داشت از تلاش دریغ نکرد. از مهیار پورعبدالله که اتاقک چوبی را طراحی کرد و ساخت تا آرا مگردیچیان که برای مدت 16 روز اشعه آفتاب بر چهره اش نتابید.
از طرف دیگر تدارکات ما در برنامه چه از نظر فنی و چه غذایی با توجه به امکانات و شرایط آن زمان در حد بسیار خوبی قرار داشت. از یاد نمی برم نان سنگک هایی را که در علم چال و درون آن اتاقک چوبی با ولع می خوردیم. عمده تدارکات فنی با کمک باشگاه های آرش، دماوند و سیپان تهیه شد اما از اقلام مهم طناب های ثابت نویی بود که موسوی نژاد تهیه کرده بود.
اما شاید مهمترین نقش او به عنوان سرپرست، حداقل برای من، اعتماد و حمایتی بود که از من به عنوان مسئول فنی به عمل آورد. و حمایت او آمیخته با عشقی بود که به این برنامه نشان می داد. بارها و بارها می گفت این برنامه "مقدس" است. فکر می کنم واقعا به آن اعتقاد داشت. حتما می توانید حدس بزنید بیان صادقانه این حرف چه شور و شوقی در من ایجاد می کرد.
اما متاسفانه بعد از برنامه با بی مهری مواجه شد. بسیاری با تنگ نظری و به نظر من از سر حسادت به او طعنه می زدند که در قسمت فنی برنامه فعالیتی نداشته است. واقعا به قدری طعنه بی پایه ای است که لزومی ندارد برای رد آن چیزی نوشت. موارد دیگری هم بود اما شاید از همه مهمتر کم توجهی "خواص" به برنامه واقعا دلسرد کننده بود، در حالی که آنها بیشتر به ارزشهای فنی برنامه واقف بودند.
به هر حال همانطور که گفتم نقش او در موفقیت برنامه بسیار تعیین کننده بود. متاسفانه سالهاست به دلایلی که در اینجا قابل ذکر نیست، از او بی اطلاعم. امیدوارم هر جا هست سالم و سلامت باشد.
دهمین سالگرد صعود مسیر انجمن را به جامعه کوهنوردی و بخصوص به محمد موسوی نژاد تبریک می گویم.
مرحوم اسماعیل متحیر پسند در حال گشایش طول "مادر" (سوم) مسیر انجمن (عکس: رامین شجاعی)
نوشته شده توسط رامين شجاعي @ ۸:۲۰ قبل‌ازظهر
11 Comments:
من گزارش کامل گشایش این مسیر رو در دفتر قرارگاه رودبارک خوندم و در وبلاگ کالاهو منتشر کردم. واقعا بی نظیر بود.
زمستان 86 روی تاقچه ای برف گرفته روی دیواره بیستون. گفتم اسی اسم این مسیر رو چی بزاریم؟ گفت دوست داری اسمشو بزاریم "مادر"؟ ساکت ماندم. اسی گفت: من روی مسیر انجمن یک طول کار کردمو اسمشو گذاشتم طول "مادر". رامین این همون طوله؟
متشکر از لطفتون و زحمتی که برای انتشار گزارش کشیدین. در ضمن حالا که زحمت این کار رو کشیدین بد نیست یک نکته رو توضیح بدم. طول 4 سختترین طول مسیر بود. در مورد درجه بندی اون تا مدتها مطمئن نبودبم چه درجه ای باید بدیم برای همین در جاهای مختلف درجات مختلفی به اون داده شده. اما در نهایت فکر می کنم درجه A3+ به واقعیت نزدیک تر باشه.
----------
سلام احسان جان،
این همون طول هست. اون موقع اسماعیل صحبت از این می کرد که شک داره اسم کل طول رو "مادر" بگذاره یا یک قسمت از اون رو. صعود که تموم شد قرار شد یک تراورس (چند متر بالاتر از این جایی که الان هست) رو "تراورس مادر" نام گذاری کنه. اما حالا به نظر میاد بعدا نظرش عوض شده. پس به احترامش از این به بعد به طول سوم میگیم "طول مادر".
بعد از مدتها با هزار مکافات تونستم مطالبتونو بخونم ، اونم چه مطلبی از چه کسایی از چه خاطراتی (راستی میدونی فضای بلاگ اسپات کلا فیلتره تو ایرانو بدون فیلتر شیکن و .. قابل دسترس نیست برادر) .
متشکرم از توجهی که نسبت به موسوی نژاد که این روزها حال و احوال خوبی هم نداره نشون دادی .برای سلامت این مرد دعا میکنم .
بله می دونم فیلتر شده است. فعلا قصد جابجا شدن ندارم. توی بلاگ اسپات بودن حداقل این حسن رو داره که نمی تونن کل وبلاگ رو تعطیل کنن.
سلام من رو به موسوی نژاد برسون بگو خوشحال می شم اگه بتونه باهام تماس بگیره.
هر چند که توی اون برنامه، از بدو طراحی و فکرش بودم و به دلايلی که فقط ميشه اسمش رو حاشيه های گذاشت که تو هم به اون اشاره کردی .... با محسن پناهی نيکو تمام اخبار و فعاليت جسورانه و ناب ديواره نورديتون رو چک ميکرديم و قلب و روحمون با شما بود ...
اين نوع برنامه ها پيچيدگی های زيادی داره که محمد موسوی نژاد نقش مهمی در براه افتادن کار تيمی ايفا ميکرد ...
اواسط اسفند امسال برای صعود دماوند رفتم منطقه رينه و خيلی اتفاقی دفتر گزارش برنامه مصطفی رو ورق ميزدم که گزارش حضور محمد به چشمم خورد و خيلی دلم براش تنگ شد ... اميدوارم هر جا هست سالم و شاد باشه.
از تو هم ممنون که عکس اسماعيل رو برای سالگرد اين کار باشکوه انتخاب کردی، و اگر عکسی از اين مسير داری ممنونت ميشم ارسال کنی
رامين جان پاينده باشی
hosein.bigstar@yahoo.com
hosein.bolandakhtar@gmail.com
من هم ممنونم از کامنت محیت آمیزت.
من 7-8 تا عکس بیشتر ندارم که به روی چشم حتما برات می فرستم.
گزارش کامل گشایش و کروکی و عکس های مسیر رو از کجا میشه گیر آورد؟ و اطلاعات کامل راجع به مسیر
متاسفانه گزارش فارسی نوشته نشده. گزارش انگلیسی رو در اینجا بخونید:
http://www.mountainzone.ir/Logs/alamkuhwallwinter.htm
اگر ایمیل هم بدید براتون چند تا عکسی که دارم رو می فرستم.
از بابت تاخیر هم بی اندازه عذر می خوام.
ارسال یک نظر
<< Home