دوشنبه، خرداد ۲۱، ۱۳۸۶

هیمالیا به روش سبکبار: کونیانگ کیش

کونیانگ کیش 7852 متر
تیغه شمال غربی/ یال شمالی
کونیانگ کیش بسان یک تندیس تنومند بر یخچال هیسپار سایه افکنده است. قله سترگی که 4000 متر از بارگاه اصلی بالاتر است و گستره ای سه تا چهار برابر کی 2 را می پوشاند. همراه با تریور (Trivor) 7720 متر و دیستاگیل سار (Distaghil Sar) 7885 متر سه گانه عظیمی را می سازد که یکی از ورودی های اصلی هیسپار یعنی یخچال کونیانگ را در بر می گیرند.
اولین گروه کوهنوردی که وارد این مجموعه شد گروهی بود به سرپرستی آلفرد گریگوری که در تلاش برای صعود دیستاگیل سار در سال 1957 ناکام ماند. دیستاگیل سار سه سال بعد توسط هیئت ولفگانگ اشتفان (Wolfgang Stephan) اتریشی صعود شد. عکسی که آلفرد گریگوری گرفته است به زیبایی شکوه و جلال جبهه شمالی کونیانگ کیش را نمایان می سازد. تیغه شمال غربی را می توانید ببینید که به سمت چپ امتداد یافته و به یال شمالی منتهی می شود (خط الراس سمت چپ قله). این مسیر چشم هر بیننده ای را به عنوان طبیعی ترین مسیر قله به خود معطوف می کند با این وجود در اولین تلاشها به آن اعتنایی نشد. ادامه...

6 Comments:

At ۲:۱۷ بعدازظهر, خرداد ۲۱, ۱۳۸۶, Anonymous ناشناس said...

سلام. لینک آپلود شده ارور می دهد. لطفا رسیدگی کنید.

 
At ۸:۴۲ بعدازظهر, خرداد ۲۱, ۱۳۸۶, Blogger رامين شجاعي said...

ba arze mazerat.
dar asra e vaght residegi khaham nemood.

 
At ۶:۵۱ قبل‌ازظهر, خرداد ۲۲, ۱۳۸۶, Blogger رامين شجاعي said...

با پوزش مجدد. امیدوارم دیگر مشکلی نباشد.

لطفا اگر میزبان فایل خوب سراغ دارید نام آن را برای من بنویسید.

 
At ۱۰:۵۲ قبل‌ازظهر, خرداد ۲۳, ۱۳۸۶, Anonymous ناشناس said...

رامین جان، سلام
به نوبه خودم از این کار ارزشمندت تشکر می کنم. مدت ها بود از خواندن کتاب های کوهنوردی اینقدر حالت ماجراجویی بهم دست نداده بود. مطمئنا روزی ایرانیان تلاش هایی بر روی این مسیرها انجام خواهند داد. آن روز ارزش نوشته هایت نمایان تر خواهد شد.

 
At ۷:۲۲ قبل‌ازظهر, خرداد ۲۴, ۱۳۸۶, Blogger رامين شجاعي said...

سلام منصور جان
متشکر از لطفت. همیشه معتقد بوده ام یکی از دلایل فاصله کوهنوردی ما با کشورهای پیشرفته کمی اطلاعات ما بوده. امیدوارم ترجمه هایی از این دست بتونه تا حدی این فاصله اطلاعاتی رو کم کنه.

اگرچه کتاب نسبتا قدیمیه و ممکنه بعضی از اطلاعات اون کهنه شده باشه ولی روح حاکم بر کتاب به این زودی ها کهنه نمیشه.

از طرف دیگه نشون میده چقدر کار روی کوه های هیمالیا در دسترسه و اون غولی که بعضی ها از اون ساختن فقط یک مانع ذهنیه.

امیدوارم جوونهایی مثل شما آستین بالا بزنن و کوهنوردی کشورمون رو از این درجا زدن در بیارن.

 
At ۱۰:۳۶ قبل‌ازظهر, خرداد ۲۴, ۱۳۸۶, Anonymous ناشناس said...

سلام رامین جان.خیلی وقت بود دنبال این اطلا عات میگشتم.دستت درد نکنه.

 

ارسال یک نظر

<< Home