دوشنبه، اسفند ۱۶، ۱۳۸۹

موسوی نژاد و مسیر انجمن


ده سال از دومین صعود دیواره علم کوه در زمستان می گذرد. صعودی که البته ازمسیر جدید صورت گرفت؛ مسیر انجمن. محمد موسوی نژاد سرپرست آن برنامه نقش بسیار اساسی در موفقیت آن برنامه ایفا نمود که متاسفانه نقش وی به اندازه کافی شناخته نشد.

موسوی نژاد در وهله اول موفق شد گروه بزرگی گرد آورد که همگی از دل و جان برای موفقیت برنامه کوشیدند. گروهی با توانایی های متفاوت که هر یک تا آنجا که در توان داشت از تلاش دریغ نکرد. از مهیار پورعبدالله که اتاقک چوبی را طراحی کرد و ساخت تا آرا مگردیچیان که برای مدت 16 روز اشعه آفتاب بر چهره اش نتابید.

از طرف دیگر تدارکات ما در برنامه چه از نظر فنی و چه غذایی با توجه به امکانات و شرایط آن زمان در حد بسیار خوبی قرار داشت. از یاد نمی برم نان سنگک هایی را که در علم چال و درون آن اتاقک چوبی با ولع می خوردیم. عمده تدارکات فنی با کمک باشگاه های آرش، دماوند و سیپان تهیه شد اما از اقلام مهم طناب های ثابت نویی بود که موسوی نژاد تهیه کرده بود.

اما شاید مهمترین نقش او به عنوان سرپرست، حداقل برای من، اعتماد و حمایتی بود که از من به عنوان مسئول فنی به عمل آورد. و حمایت او آمیخته با عشقی بود که به این برنامه نشان می داد. بارها و بارها می گفت این برنامه "مقدس" است. فکر می کنم واقعا به آن اعتقاد داشت. حتما می توانید حدس بزنید بیان صادقانه این حرف چه شور و شوقی در من ایجاد می کرد.

اما متاسفانه بعد از برنامه با بی مهری مواجه شد. بسیاری با تنگ نظری و به نظر من از سر حسادت به او طعنه می زدند که در قسمت فنی برنامه فعالیتی نداشته است. واقعا به قدری طعنه بی پایه ای است که لزومی ندارد برای رد آن چیزی نوشت. موارد دیگری هم بود اما شاید از همه مهمتر کم توجهی "خواص" به برنامه واقعا دلسرد کننده بود، در حالی که آنها بیشتر به ارزشهای فنی برنامه واقف بودند.

به هر حال همانطور که گفتم نقش او در موفقیت برنامه بسیار تعیین کننده بود. متاسفانه سالهاست به دلایلی که در اینجا قابل ذکر نیست، از او بی اطلاعم. امیدوارم هر جا هست سالم و سلامت باشد.

دهمین سالگرد صعود مسیر انجمن را به جامعه کوهنوردی و بخصوص به محمد موسوی نژاد تبریک می گویم.


مرحوم اسماعیل متحیر پسند در حال گشایش طول "مادر" (سوم) مسیر انجمن (عکس: رامین شجاعی)