دوشنبه، فروردین ۱۰، ۱۳۸۸

آناپورنا



آناپورنا 8091 متر
رخ جنوبی
در میان عوارض طبیعی بزرگ کره زمین، رخ جنوبی 3000 متری آناپورنا، الهه درو، یکی از تاثیرگذارترین، و برای کوهنوردان یکی از جذاب ترین آنهاست.

در سال 1964 آخرین 8000 متری، شیشاپانگما، نیز صعود شد؛ از میان بقیه تنها اورست و نانگاپاربات از مسیر دومی صعود شده بودند. صعود شیشاپانگما پایانی بود بر دوران طلایی هیمالیا نوردی که بر حسب اتفاق مقارن شد با بسته شدن بیشتر مناطق هیمالیا به روی کوهنوردان به دلیل تنشهای سیاسی در کشورهای منطقه. در سال 1969 محدودیت ها برچیده شد و کوهنوردان بازگشتند. همچنان تعداد بیشماری قله صعود نشده باقی مانده بود اما بهترین کوهنوردان آن زمان تلاش خود را بر صعود غول های هیمالیا از طریق مسیر های دشوارتر آنها معطوف نمودند. جبهه جنوبی اورست هدف مشخصی بود که در نهایت در سال 1975 تسلیم شد. اما اولین توفقات بزرگ در سال 1970 بدست آمدند؛ ژاپنی ها یال جنوبی طولانی ماکالو، گروهی اتریشی-آلمانی رخ عظیم روپال نانگاپاربات، و تیمی از بریتانیا جبهه جنوبی آناپورنا را صعود نمودند.
ادامه...



دوشنبه، اسفند ۲۶، ۱۳۸۷

سینگو چولی

با سلام خدمت خوانندگان گرامی،


علی رغم وعده ام برای انتشار خاطرات راکاپوشی در این مرحله، به علت آماده نبودن آن مجبورم همچنان ترجمه کتاب هیمالیا به روش سبکبار را ادامه دهم. امیدوارم دوستانی که منتظر آن بوده اند بخصوص جناب منتقد ادبی پوزش مرا بپذیرند.




***




سینگو چولی 6501 متر
یال جنوبی / رخ غربی


بیش از هر ناحیه دیگری در نپال، کوهپیمایان از آناپورنا هیمال (Annapurna Himal) بازدید می کنند. شهر تجاری پخارا (Pokhara) با دریاچه معروف خود به نام پیوا تال (Phewa Tal) به صنعت گردشگری وابسته است؛ گردشگرانی که تعداد آنها بیش از تعداد کسانی است که به سواحل مالی (Mali) یا گوآ (Goa) سفر می کنند. اما نکته جالب توجه این است که تا قبل از سال 1949 که دولت نپال مرزهای خود را به روی گردشگران گشود هیچ کسی از غرب پا به این بهشت کوهستانی نگذاشته بود. هیئت فرانسوی موریس هرتزوگ (Mourice Herzog) در سال 1950 مسیری در شمال آناپورنا I پیدا نمود و صعود اولین 8000 متری را به نام خود به ثبت رساند. 5 سال بعد یک افسر سپاه گورخا (Gurkha) به نام جیمی رابرتز (Jimmy Roberts) به پخارا وارد شد تا راهی به دامنه های جنوبی کوه پیدا کند. ادامه...