دوشنبه، بهمن ۱۹، ۱۳۸۸

یاد فرشاد خلیلی، مربی و کوهنوردی بزرگ، گرامی باد




خبر بهت آور و تکان دهنده ای بود. مرگ 8 تن از کوهنوردان کشورمان در حادثه بهمن جاده شمشک-دیزین یکی از پرتلفات ترین حوادث کوهنوردی کشورمان است.

"فرشاد خلیلی خوشه مهر" سرپرست برنامه و یکی از جانباختگان این حادثه دلخراش، بدون تردید یکی از بهترین مربیان و کوهنوردان کشورمان بوده است؛ کوهنوردی هوشیار، منظم، بامطالعه، قدرتمند، مسئول، و با پشتکار فراوان. اما شاید قابل توجه ترین ویژگی او علاقه اش به یادگیری بود؛ چه زمانی که در دهه 60 در یک دوره یخنوردی در کشور فرانسه شرکت نمود و چه زمانی که اسکی کوهستان را فرا می گرفت هیچ گاه اجازه نداد سوابق درخشان کوهنوردی اش چنان او را مغرور سازد که خود را از یادگیری بی نیاز ببیند.

و از آنجا که علاقه به یادگیری و علاقه به تدریس دو روی یک سکه اند همین عشق به یادگیری در توانایی او در امر تدریس نیز تجلی می یافت. کمتر کسی را دیده ام که با چنان علاقه و دقتی به انتقال دانسته هایش به دیگران بپردازد. در عین حال این علاقه با احساس مسئولیتی کم نظیر همراه بود. یکی از خاطرات مورد توجه اش از دوره یخنوردی در فرانسه چگونگی نجات دو کوهنورد از مرگ توسط مربی بود که بر حسب اتفاق در آن منطقه حضور داشت. او واقعا اعتقاد داشت که مربی باید از جان خود برای نجات نوآموزانش بگذرد. و سرنوشت چنین رقم زد که جان خود را در عمل به این اعتقاد از دست دهد.

درگذشت این کوهنوردان را به خانواده ایشان و جامعه کوهنوردی تسلیت می گویم.
روحشان شاد.

عکسهایی از "فرشاد" در صعود گرده آلمانها در زمستان 73 به اتفاق بنده.