هر که را دور چرخ جامی داد

با بصیرت نگشت چون جمشید

آنچه که مدیران طراز اول را از مدیران عادی متمایز می سازد بینش و بصیرت دیدن مرزهای دوردست (vision) و توانایی پیاده سازی و شهامت در اجرای برنامه های کوتاه مدت است. در حالی که به نظر می رسد متولیان رسمی کوهنوردی در کشور اعم از فدراسیون و هیئت های شهرها آینده هیمالیا نوردی را تنها در انجام صعودهای تکراری 50-60 سال گذشته می بینند، عده کمی از کوهنوردان و مدیران ورزشی نیز در راه اعتلای کیفی این ورزش در کشورمان قدم بر می دارند.

زمانی گمان بر این می رفت که شاید عدم اطلاع و ناآگاهی از صعودهای بزرگ است که ما را دچار این درجازدگی می کند. اما امروزه حتی با گسترش و سهولت بی سابقه در اطلاع رسانی به نظر نمی رسد تغییری در این نگرش ایجاد شده باشد.

در این میان معدود افرادی نظیر آقای کیومرث بابازاده وجود دارند که نه تنها به خوبی بر ارزش صعودهای شاخص در هیمالیا نوردی آگاهند بلکه به بهترین نحو قادرند در مسیر رسیدن به سطح این صعودها گام بردارند.

کوهنوردان آرش قصد ادامه مسیر ایرانی ها بر روی برودپیک را دارند و یکی از بهترین اقداماتی که می توانست برای اعتلای سطح کوهنوردی آنان انجام شود آموزش تحت نظر کوهنوردانی طراز اول بود (گزارش آقای بابازاده را در این مورد در اینجا بخوانید). کوهنوردی، آموزش، و تعلیم تحت آموزه های کوهنوردان بزرگی نظیر دنیس اروبکو، برنده کلنگ طلایی و یکی از بهترین هیمالیا نوردان حال حاضر دنیا، به آنها درسهایی می دهد که در هیچ کلاس آموزشی دیگری قابل فراگیری نیستند.

نمی خواهم نقش آموزش های متداول را کمرنگ کنم. آموزش های دوره های رسمی کوهنوردی و مربی گری تحت نظر مربیان داخلی و خارجی جایگاه مطلوب خود را دارد. اصول کوهنوردی فنی در همه جای دنیا یکسان است و قطعا هر کوهنوردی که قصد هیمالیا نوردی را دارد باید بر آنها تسلط داشته باشد و به طور مداوم بر دانش خود در این زمینه بیافزاید. اما برای ارتقاء کیفی هیمالیا نوردی این آموزش ها کافی نیستند.

علت اصلی عدم استقبال کوهنوردان ما از هیمالیا نوردی فنی و مسیرهای جدید سطح بالای فنی این صعودها نیست. چرا که در ایران مکررا صعودهای مشکلتری از نظر فنی اجرا می شود. بلکه موانع ذهنی است که آنها را نسبت به این صعودها کم رغبت می کند.

هیمالیا نوردی پیشرفته امروزه یعنی صعود از مسیرهای جدید و هر چه مشلکتر در سریعترین زمان ممکن. آموزش های لازم برای کوهنوردی در این سطح بیش از هر چیز روانی و ذهنی اند و در کلاسهای مربی گری عادی قابل تدریس نیستند. بلکه کوهنوردان بزرگی نظیر دنیس اروبکو با کارنامه پرباری از بهترین صعودهای هیمالیا نوردی می توانند آنها را منتقل کنند.

تداوم این آموزش ها و کسب تجربه در عمل در آینده از آنها کوهنوردانی طراز اول می سازد. البته باید توجه داشت کوهنوردان آرش قدمهای اولیه را در این زمینه بر می دارند. به همین دلیل نباید از آنها انتظار داشت به یکباره در سطح صعودهای درجه یک دنیا فعالیت کنند. این راهی طولانی است که باید قدم به قدم و با هوشیاری اما با صلابت برداشته شود.

به هر حال آنها می توانند با انتقال تجربیاتشان به بقیه کوهنوردان علاقه مند به این زمینه عملا به سوی تعالی هیمالیا نوردی در کشورمان گام بردارند.

درود بر همت بلندشان.