تقدیم به عباث!
در زندگی آرزوهایی هست که برآوردن آنها تقریبا برایتان محال است. نه اینکه غیر ممکن باشد، اما فاصله آنها با زندگی شما بسیار بعید است.
از سالها پیش زمانی که رمان "داستان جاوید" نوشته اسماعیل فصیح را خواندم آرزو داشتم ای کاش می شد فیلمی از این اثر زیبا ساخته شود؛ داستانی واقعی از مصائبی که بر یک زرتشتی در اواخر دوران قاجار رفته است. کسی که به واسطه اقلیت دینی بودن مصائب مضاعفی را از سر گذرانده است.
آرزوی دیگرم این بود و هست که از این سه قطعه موسیقی رقص یا باله ای ساخته شود. سه قطعه از آلبوم "دریا"، سنتور نوازی فوق العاده اردوان کامکار. نه موسیقی می دانم و نه رقص اما حس می کنم این قطعات ظرفیت زیادی برای اینکار دارند.
گوش کنید.
خاطره
زمانی که این عکس را گرفتم گمان نمی کردم عناصری از این قطعات زیبای سنتور را بتوانم در آن بیابم.
تورنتو، خرداد 1387
به نظرم عباث! از آن دسته آدم هایی است که به آرزوهایشان رسیده اند. خوشبختانه تعداد آنها کم نیست. اما کسانی که با گشاده دستی بهترین لحظات زندگی شان را با شما به اشتراک گذارند نادرند.
صعود اولین مسیر جدید ایرانی در هیمالیا و تلاش فرانسوی ها برای صعود همین مسیر
با تلاش گروهی از کوهنوردان باشگاه آرش به سرپرستی آقای کیومرث بابازاده و پشتیبانی جمع کثیری از افراد بخصوص آقای همایون بختیاری، چندین شرکت تجاری و چند تشکل کوهنوردی از جمله فدراسیون کوهنوردی و انجمن کوهنوردان، تابستان امسال مسیری جدید در برودپیک به نام کشورمان صعود شد. این مسیر از بارگاه اصلی در ارتفاع 4800 متر شروع شده و تا ارتفاع 6700 متر که به مسیر عادی متصل می شود ادامه می یابد. برای صعود این مسیر در مدت 45 روز در حدود 2050 متر طناب ثابت نصب شد و سه بارگاه ثابت و دو بارگاه موقت بر پا گردید. (با احتساب 4 روزی که در انتهای برنامه برای رسیدن باربران به انتظار نشستیم مجموعا 49 روز در بارگاه اصلی اقامت داشتیم.)
صعود این مسیر چندین سال مد نظر قرار داشت و کروکی مسیر احتمالی صعود چندین ماه قبل از برنامه مورد مداقه تعدادی از کوهنوردان کشورمان قرار گرفته بود. در سومین روز راهپیمایی به سمت بارگاه اصلی به طور کاملا اتفاقی با یک کوهنورد فرانسوی برخورد کردیم که می گفت از دو تلاش برای صعود مسیری جدید در برود پیک بازگشته است. گروه دو نفره آنها یک تلاش بر روی یال جنوبی و تلاشی دیگر بر روی تیغه جنوب غربی (همان جبهه مورد نظر ما) داشته اند. با نگرانی به کمک کامپیوتر یکی از دوستان عکسها و کروکی مسیر مورد نظرمان را به او نشان دادیم. متاسفانه! تقریبا همان مسیری را صعود کرده بودند که مورد نظر ما بود اما خوشبختانه! یال افقی در ارتفاع 6200 متر(بعد از بارگاه 2 ما) را تمام نکرده و از اواسط آن بازگشته بودند. آنها کلا سه روز را برای صعود و فرود مسیر به روش آلپی صرف کرده بودند وطبق اظهارات او شرایط نامساعد برف مانع از ادامه مسیر شده بود و دیگر اینکه صعود آنها پاک بوده و هیچ چیز به جز یک میخ به جا نگذاشته بودند. بعد از کمتر از نیم ساعت با او خداحافظی کردیم در حالی که از ما می خواست بعد از بازگشت او را از چگونگی پیشرفتمان مطلع سازیم.
در ضمن صعود مسیر آن یک میخ را پیدا نکردیم در عوض یک طنابچه 5 میلیمتری پیدا کردیم که به عنوان یادگاری آن را همراه آورده ایم. همچنین در جایی که حدس می زنیم آخرین نقطه صعود آنها بوده باشد یک تسمه که به دور برجی سنگی زده شده بود یافتیم. اینها تنها نشانه های صعود آنها در مسیر بود.
اما مشکلترین قسمت مسیر که عبارت بود از یک برج برفی پر شیب درست بعد از آن برج سنگی قرار دارد که فرانسوی ها تسمه خود را در آنجا قرار داده بودند؛ برج برفی که 10-12 متر آخر آن شیبی تقریبا 85 درجه داشت. درست بعد از این برج مشکلات فنی مسیر به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد به طوریکه بعد از عبور از دو گنبد برفی ساده به یک فلات برفی مسطح و بدون خطر می رسیم و بعد از آن به یالچه ای برفی با شیبی به طور متوسط 45-55 درجه که معضلات صعود آن با شیبهای تندی که در ابتدای مسیر جدید صعود کرده بودیم قابل مقایسه نبود.
بعد از بازگشت از برنامه و با مشاهده عکسها و کروکی خود آنها (با فرض صحت و دقت کروکی نشان داده شده) متوجه شدیم 200 متر اول مسیر (که البته از نظر فنی دشوار نیست) با مسیر آنها متفاوت است و در قسمتهای فنی، مسیر انتخابی ما جای جای تفاوتهایی با مسیر آنها دارد. اما صعود تحسین برانگیز و پاک فرانسوی ها باعث شد از مسیریابی و صعود مسیر نو به طور کامل لذت ببریم اگرچه هیچ بعید نیست در مقاطعی مسیر ما با مسیر آنها مشترک بوده باشد.
اما صرف نظر از اینکه چه مقدار از مسیر ما با مسیر فرانسوی ها مشترک بوده است مهمترین نکته در اینجا اتمام مسیر توسط گروه ما است. در حالیکه تیم دو نفره فرانسوی از صعود مشکلترین قسمت مسیر بنا به هر دلیلی منصرف شدند تیم ما موفق گردید مسیر را به اتمام برساند و با اتصال آن به مسیر عادی و صعود تا بارگاه سوم در ارتفاع 7015 متر اولین مسیر ایرانیان بر روی قلل بلند را به ثبت برساند.
این موفقیت بزرگ را به جامعه کوهنوردی تبریک می گویم. بسیار امیدوارم این صعود سرآغازی باشد بر صعودهای نو دیگر در کوه های بلند توسط کوهنوردان توانمند کشورمان.
سعی خواهم نمود گزارش فنی برنامه را در اسرع وقت آماده کنم و در اختیار خوانندگان گرامی قرار دهم.
اصل این کروکی توسط تیم فرانسوی تهیه شده است. برای مقایسه بهتر مسیر ایرانیها را با رنگ سبز در همین کروکی نشان داده ام. چنانچه مشاهده می کنید مسیر آنها که با رنگ قرمز مشخص شده در وسط خط الراس به پایان رسیده است.
